یادش بخیرررررررررررررررررررر

یادش بخیر روزی که تصمیم ب ترک گرفتم

 الان حدود 70 روز شده. روزهای پر فراز و نشیب را گذروندم، چند بار نزدیک بود بازم... اما لطف خدا شاملم شد و خودم را حفظ کردم. گذراندن این روزها خیلی راحتتر از اوایل ترک هست چون حالا جایگزین های زیادی براش انتخاب کردم.

نمازهام رو سر وقت میخونم، تو جامعه بیشتر خودم را قرار میدم، با جدیت بیشتر درس میخونم، عذاب وجدان دیگه ندارم، اون احساس کثیف و بد بعد از ارضاع را ندارم، امیدوار به زندگی ادامه میدم، افسردگی و ناامیدی ازم دور شده، شاد و سرحال هستم، از خشونت خبری نیست، ومهمتر از همه احساس آزادی دارم، این روزها پیمونش که پر بشه خودش خالیش میکنه!!!

یک بار قبلآ 5 هفته ترک کرده بودم اما پیش خودم گفتم مگه میشه ترک کرد اینم یک نیازه مثل بقیه نیازهای انسان مثل غذا خوردن مگه میشه غذا نخورد پس یا باید ازدواج کرد(دائم یا موقت) یا....

تا یک بار داخل آرایشگاه داشتم مجله مصاحبه حمید سوریان را میخوندم ک گفت :هنوز مجردم و سه تا داداش هم جلوی من هستند برای ازدواج پس حالا حالا نوبت من نمیشه. پیش خودم فکر کردم که یعنی حمید سوریان قهرمان یک کشور هم این کار را میکنه خودم خندم گرفت از حرفم گفتم معلوم که نه!!!

یادم به حدیث ای افتاد ک فکر کنم از امام علی (ع) بود: قبل از این که نفست تو را به کار گیرد تو او را به کار گیر.

دوستان عزیز سالهای زیبا و قشنگ بهاری جوونیتون را با این کار هدر ندید. مطمئن باشید یه روز حسرت این روزهارو میخورید