نباید تسلیم شم !

امروز میخوام به واقعیتی اعتراف کنم ...

واقعیتی که گفتنش برام واقعا سخته .... من در ایام ماه رمضان بود که تصمیم به ساخت این وبلاگ گرفتم در واقع دوران ترک من از قبل ماه رمضان شروع شد و به لطف خدا تونستم تقریبا بیشتر از یک ماه ترک داشته باشم ....

ولی علی رغم تمام این تفاسیری که تو وبلاگ خودم نوشتم علی رغم تمام این مطالبی که درج کردم ، راهنمایی هایی که به شما کردم خودم  شکست خوردم واقعا باورم نمیشد بعد از این که آلوده شدم حس واقعا وحشتناکی بهم روی اوورد یاد تمام مصیبت هایی که بهم وارد شده بود افتادم .... 

    

   یاد ضعف بیناییم ، یاد ضعف جسمانیم ، یاد ضعف ارادم ، یاد افسردگیهام ، گوشه گیری هام  ، گریه هایی که کردم  همشون به یکباره بهم هجوم اوردن باورتون میشه از دست همشون راحت شده بودم داشتم یه نفس راحت میکشیدم داشتم کم کم زندگی میکردم ولی حالا دوباره آلوده شدم اینا رو میگم که قدر فرصت ترک و دوری از گناه رو بدونین به خودم گفتم ای بابا حالا یه بار که چیزی نمیشه قول میدم آخریش باشه ولی باور کنین اینا همش وسوس های شیطانه ... اگر بعد از مدت ترک طولانی به این گناه روی بیارین مطمئن باشین که فرصت دوباره ی ترک طولانی رو به این زودی ها بدست نمیارین ولی به قول معروف ماهی رو هر وقت از آب بگیریم تازست مهم اینه که تصمیم به ترک بگیریم  ...

من فعلا پست جدید نمیگذارم و شروع میکنم به ترک میذارم یک هفته بگذره بعد پست میذارم میخوام کم کم مدتشو بیشتر کنم دیگه واقعا بسه نمیخوام بذارم بیشتر تو این مرداب فرو برم همین حالا باید جلوشو بگیرم میخوام این دفعه واقعا پرواز کنم اگر همراه من میشی بگو بسم الله .... یا علی...